Kto się boi potwora gender?
Tematyka gender jest ważnym tematem, który wpływa na społeczeństwo.
Często jednak samo słowo gender uznawane jest przez pewne grupy za pewien twór, który przyszedł z zachodniego świata i który ma na celu zniszczyć tradycję i ład społeczny. Jest to jednak mylne myślenie, ponieważ właśnie ten „gender” tłumaczy, w jaki sposób funkcjonuje społeczeństwo i jakie nakładki i ograniczenia społeczeństwo nakłada na swoich obywateli.
Pojecie gender to płeć kulturowa. Oznacza ona zestaw norm, dotyczących wszystkiego to, co w danej kulturze czy społeczeństwie jest uważane za odpowiednie dla kobiety / dziewczynki lub mężczyzny / chłopca. A za odpowiednie mogą być uważane szeroko rozumiane role społeczne, które często są przypisywane w sposób jednoznaczny jednej płci. Stanowią one zestaw zakazów i nakazów, oczekiwań społeczeństwa kierowanych w stronę kobiet i mężczyzn, a dotyczących tego, jaka powinna być „prawdziwa kobieta”, a jaki – „prawdziwy mężczyzna”. Te oczekiwania wpajane są już małym dziewczynkom i chłopcom. Uczy się ich permanentnie, jakie są wzorce przypisywane do ich płci biologicznej. Są to takie wzorce, jak: chłopcy nie płaczą, chłopcy mają być silni, wysportowani, odważni, dziewczynki natomiast mają być zadbane, spokojne, uśmiechnięte i grzeczne. Te role zmieniają się wraz z wiekiem i wówczas już od kobiet oczekuje się wejścia w rolę opiekuńczą, a od mężczyzn rolę żywiciela rodziny. Te oczekiwania są zupełnie różne i dotyczą często zupełnie różnych sfer życia. Reprodukują one w ten sposób stereotypy, czyli rozpowszechniają w danej grupie przekonania i schematy na temat danej płci. W ten sposób oszczędzają wysiłku w zastanawianiu się, jak się kobiety czy mężczyźni zachowują. Dodatkowo daje poczucie bezpieczeństwa, bo wiadomo, czego się oczekuje i w związku z tym nie godzi się wyjść spoza schemat. Te stereotypy dotyczące właśnie ról kobiet i mężczyzn w społeczeństwie charakteryzują się wysoką odpornością na zmianę i tworzą system władzy i zależności. W konsekwencji prowadzi to do tego, że np. płacz u chłopca jest zachowaniem społecznie nieakceptowanym. Brak akceptacji przekłada się z kolei na dyskryminację, co jest np. widoczne na rynku pracy. Dużo mniej kobiet piastuje najbardziej prestiżowe stanowiska, bo jakby nie nadają się do tego, albo też same kobiety uważają, że są gorsze i nie mają predyspozycji do piastowania stanowisk dyrektorskich.
Przyjrzenie się mechanizmowi stereotypów wynikających z wyobrażeń na temat ról społecznych, a także zrozumienie procesu ich powstawania jest pierwszym krokiem ku zmniejszeniu stereotypów, a w konsekwencji stworzenia przestrzeni ku byciu sobą.
LINKI:
https://rownosc.info/dictionary/pec-kulturowa/
– w linku pod pojęciem jest wielka lista książek wartych przeczytania z dziedziny gender.
Autorka: Aleksandra Magryta
Projekt: Kobieta, Polka, Europejka
Zabrania się kopiowania i rozpowszechniania zamieszczonych na stronie treści.